Rozdział 5 - I'm going crazy !

- Nie jestem Twoja. - zaśmiała się cicho.
- To ja o tym decyduję. Idziemy do łóżka. - złapałem ją za nadgarstek i zaprowadziłem do sypialni. Usiadła na łóżku z miną urażonej księżniczki. - Co ? - zapytałem podając jej jedną z moich koszulek.
- Znowu robisz się wredny.
- Przyzwyczaj się. Teraz należysz do mnie. Tak szybko sie mnie nie pozbędziesz.
- O czym Ty mówisz ?
- Zajęłaś mój umysł. Moje zmysły. Nie jesteś już więźniem. Teraz jesteś moją Directioner *.

*** Oczami Scarleth ***

Jesteś moją Directioner .. Directioner..  Ja ?! Co do chuja ?! Aż wytrzeźwiałam.
- Nie spodziewałaś się tego ?
- Tego, że jesteś członkiem One Direction ? Gangu siejącego strach w całej Europie ?! Tego, że kurwa mać zostanę Twoją jebaną Directioner ?! Wyobraź sobie, że NIE !
- Nie tym tonem.
- A jeżeli tego nie chcę to co ? - roześmiał się.
- Myślisz, że masz wybór ? Dobry żart słonko. Przebierz się. - powiedział roześmiany i zdjął z siebie ciuchy. Wykorzystałam jego chwilową nieuwagę i wybiegłam z sypialni. Nie zamierzałam uciekać z jego domu. Zbiegłam do piwnicy.
- Scarleth.. Nie graj ze mną w ten sposób. - złapał mnie za włosy i zawlókł do sypialni. Poczułam chłodny metal na moim nadgarstku, a chwilę później byłam przykuta do łóżka. Dosłownie zdał ze mnie ciuchy i jakoś założył swoją koszulkę.
- To boli.. - jęknęłam
- Trzeba było się zachowywać.
- Harry !
- Nie podnoś na mnie głosu. Wychowanie Cie będzie trudniejsze niż myślałem !
- Znajdź sobie inną Directioner.
- Ale ja chcę Ciebie. - zgasił światło i położył się na łóżku. Poczułam jego łapy owijające się wokół mojego ciała. Zemdliło mnie. Tak bardzo chcę stąd uciec. ! Chcę wrócić do domu i zaćpać się na śmierć.
- Scarleth.
- Co ?
- Grzeczniej. Dlaczego nie śpisz ?
- Bo mi nie wygodnie. - warknął cicho i rozpiął kajdanki.
- Nie próbuj sztuczek. Z tego domu nie uda Ci się uciec.
- Dzięki.  - próbowałam jakoś usnąć, ale przez całą noc nie zmrużyłam oka. Wstałam z łóżka około 6 rano i poszłam do łazienki. Byłam kompletnie wykończona. Postanowiłam wziąć długą kąpiel. Kiedy znalazłam się w ogromnej garderobie kompletnie opadłam z sił. Usiadłam na ziemi i opierając się o ścianę ukryłam twarz w dłoniach.
- Scarleth ?!
- Garderoba.
- Nie pozwoliłem Ci wyjść z łóżka ! - spojrzałam na niego przekrwionymi oczami.
- Przepraszam.
- Dobrze się czujesz ?
- Ta. Nie wyspałam się.
- Spałaś ?
- Nie. Nie mogłem zasnąć.
- Ubierz się. Pojedziesz ze mną do pracy.
- Muszę ? Wolałabym się przespać.
- Scarleth kiedy kazałem Ci spać olałaś to. Teraz musisz ponieść karę. Ubieraj się.  - jęknęłam i wciągnęłam na siebie ubranie . - Chodź. - wyciągnął do mnie rękę, a ja jak robot podałam mu swoją. Sprowadził mnie na dół gdzie czekało na nas śniadanie.
- Możesz zjeść. - powiedział. Z trudem powstrzymałam się od chamskiego komentarza. Nie będę pogarszała swojej sytuacji. Wcisnęłam w siebie jajecznicę chociaż czułam mdłości. - Wychodzimy Scarleth.- wziął mnie za rękę i poprowadził do limuzyny. Wsiedliśmy do środka. Objął mnie ramieniem, a ja mimowolnie opadłam na jego ramię. Moja głowa tak wygodnie się ułożyła. Ciężkie powieki opadły, a pyszny sen ogarnął moje ciało. 
- Scarleth do cholery ! Mam Ci przyjebać, żebyś zrozumiała, że nie wolno Ci spać.
- Przepraszam !
- Nie pozwoliłem Ci się odezwać ! - przecież ja oszaleję. Spojrzałam na niego oczami pełnymi smutku.- Jesteśmy. - wziął mnie za rękę i pociągnął za sobą jak psa do wielkiego budynku.
- Głowa w dół. Możesz mówić.
- Gnieciesz mi dłoń.. - szepnęłam.
- Sorry. To mój gabinet. Tu masz sofę. Możesz się przespać w czasie kiedy będę pracował.
- Dziękuję. - podeszłam do sofy i delikatnie się na niej położyłam. Nie musiałam długo czekać, aż zasnęłam. Śniły mi się głupie rzeczy. Same pierdoły.
- Scar.. - poczułam delikatną dłoń na policzku.
- Hmm ? - cichy śmiech.
- Wstań śpiochu. Wracamy do domu.. - czyli mój sen okazał się prawdą. Wstałam szybko nie chcąc go wkurzać. Objął mnie ramieniem i wyprowadził na korytarz. - Kochanie idź do samochodu. Ja czegoś zapomniałem.
- Dobrze. - szłam szybko korytarzem, a chwilę później wyszłam na ulicę.
- Patrz, laleczka Styles'a.
- Proszę ? - odwróciłam się zszokowana.
- Kolejna dziwka Styles'a. - powiedział mi prosto w twarz. Czułam rosnącą we mnie irytację.
- Scarleth. - loczek objął mnie ramieniem i wsadził do samochodu. - Co oni Ci powiedzieli ?
- Że jestem kolejną dziwką Styles'a. - zatrzasnął drzwi z taką siłą, że zakołysał się samochód. Odsunęłam szybę i przyglądałam się z przerażeniem napiętym plecom Harry'ego.
- Podobno obraziliście Doll.. Tym samym własnie wygraliście
bilet w jedną stronę na tamten świat.