Rozdział 18 - Silence

Muzyka

Nastała ta denerwująca cisza. Patrzyłam ze strachem na Harry'ego. Bałam się o niego.
- Sądziłaś, że uda Ci się uciec z domu Scarleth ?
- Nie.
- To co to miało znaczyć ?
- Puść go..  - powiedziałam cicho.
- Dlaczego miałbym ?
- Bo Cie o to proszę.
- Nie prosisz.
- Proszę puść go.. - patrzyłam z przerażeniem jak mój jedyny walczy o oddech. Ochroniarz puścił go, a on opadł na ziemię pozbawiony władzy w mięśniach. Ruszyłam biegiem w jego stronę.
- Stój. - warknął mój ojciec. Zatrzymałam się w połowie drogi patrząc z przerażeniem na mojego Tatę.
- Tatusiu, ale
- Wracamy do domu Scarleth. - złapał mnie za przedramię.
- Nie chcę.. Zostaw mnie.. Proszę Cie ! Nie chcę !
- Wystarczy tego teatru. - moje nogi straciły kontakt z podłożem. Jeden z jego ochroniarzy wziął mnie na ręce i po prostu wyniósł z domu. Wrzucił mnie do bagażnika samochodu, a po chwili poczułam jak samochód rusza. No pięknie..


*** Oczami Harry'ego ***

- Harry..
- Czego ?!
- Uspokój się. - kolejną godzinę stoimy pod domem Scar czekając. Nawet nie wiem na co czekamy. Widziałem ją kilka razy w oknie jej pokoju. Ona coś kombinuje. Pewnie ten kutas ją zamknął.
- Jak ja mam się uspokoić ? Wiadomo co mu jebnie do głowy  ?
- To jego córka. Nie skrzywdzi jej. - poczułem palące łzy napływające do oczu.

*** Oczami Scarleth ***

- Idź do pokoju. - kiedy tylko wyszłam z niego zaczynało się to samo. .
- Nie.
- Scarleth idź do pokoju.
- Nie.
- Przestań.
- Nie zaczęłam.
- Nie zachowywałaś się tak wcześniej.
- Dlaczego mnie szpiegowałeś ?!
- Co ?!
- O wszystkim wiem. Twoi goryle łazili za mną wszędzie ! Wolałeś mnie śledzić niż ze mną porozmawiać ! Po śmierci mamy
- Milcz. Nie pozwalaj sobie wypowiadać się o swojej matce w złości i bez szacunku.
- Wyprowadzam się.
- Nie.
- Jestem dorosła.
- Ale głupia. - poczułam rosnącą we mnie złość. Bez zastanowienia założyłam na siebie kurtkę.
- Co Ty robisz ? - spojrzał na mnie podejrzliwie.
- Wychodzę.
- Dokąd ?
- Do sklepu. Jak zwykle nie zadbałeś o to, żeby było w domu to czego ja potrzebuję.
- Sam pójdzie z Tobą.
- Nie. Pójdę sama.
- Scarleth
- Tato wrócę. Chcę być sama. Uszanuj to chociaż raz. - założyłam kaptur i wyszłam z domu.

*** Oczami Harry'ego ***

- Harry.
- Co ?
- To jest Scarleth.
- Gdzie ?! - wskazał kierunek głową.
- Moje maleństwo. - wysiadłem z samochodu i wszedłem  w leśną dróżkę za moim maluchem. Zatrzymała się kawałek dalej. Podszedłem do niej niepewnie.
- Scar ?
- 3 lata temu umarła moja mama. Wtedy zrobiłam to pierwszy raz. Ukrywałam ręce pod bluzami, koszulami.. Przyjaciele sądzili, że wszystko jest dobrze. Nie dałam nic po sobie poznać. Zamykałam się w czterech ścianach swojego pokoju i robiłam kolejne kreski. Potem w moje ręce dostały się narkotyki.. on nigdy nic nie widział. Chodziła zaćpana po całym domu, spadałam ze schodów, łamałam ręce, nogi. Tylko gosposia przejmowała się tym co się ze mną dzieje. Ale ona też umarła. - opadła na ziemię i ukryła twarz w dłoniach.
- Doll.. Jestem przy Tobie.. - kucnąłem za nią i mocno ją przytuliłem.
- Ty też odejdziesz.. Jak oni wszyscy. Świat jest piękny tylko ludzie to kurwy wiesz ?
- Wiem Scarleth.. Przekonałem się o tym nie raz.
- Ty też masz blizny Harry.. Widziałam je na Twoich nadgarstkach.. Masz swoja historię, tak jak ja mam swoją.
- Koniec tego.. - usłyszałem czyjś głos za moimi plecami.


No heej <3 Taki troszkę inny rozdział :)
Depresyjny jak i mój nastrój :) Cóż.. mam nadzieję, że nie jest najgorszy x / Horanowa.:)