Rozdział 21 - My choice is...

*** Oczami Scarleth ***
Patrzyłam rozdarta na dwóch mężczyzn wpatrzonych we mnie z uwagą, a ja nawet nie ważyłam się oddychać.
Toczyła się we mnie wewnętrzna walka.
Z jednej strony miałam Harry'eggo. Porywczego i nieprzewidywalnego, ale kochającego chłopaka, który zaopiekował się mną tak, jak mój własny ojciec nie potrafił. Kochałam go? Tak, na pewno, jest dla mnie wszystkim. Kocham jego oczy, włosy, zapach skóry, charakter, to, w jaki sposób mnie rozśmiesza, czy doprowadza do szału. Spędziłam i nadal spędzam z nim najlepsze chwile w moim życiu, mimo tego, że
zdarzały się potknięcia, problemy...
Ale z drugiej strony pojawił się mój tatuś. Despota, arogant, egoista, lubiący wysługiwać się innymi manipulator. To znaczy, od śmierci mamy. Wcześniej... Pamiętam to, że się mną interesował, spędzał czas, zajmował, rozmawiał. To zniknęło dopiero później. Byłabym głupia i oszukiwałabym siebie, gdybym mówiła, że nie chcę do tego wrócić. Tęskniłam za nim, był jedyną rodziną, jaka mi pozostała i, chcąc, nie chcąc, kochałam go.
Gdy znów na nich spojrzałam już wiedziałam.
Wzięłam jeden, głęboki oddech.
- Ja... - drzwi otworzyły się z hukiem. Podobnie jak Harry i mój ojciec, obróciłam głowę w stronę wejścia i natychmiast spuściłam wzrok. Do pomieszczenia szybkim krokiem wszedł Zayn, ciągnąc za ramię przerażoną Victorie. W jego oczach przez ten ułamek sekundy zdążyłam zobaczyć furię, oczy dziewczyny były opuchnięte i pełne strachu.
- Jestem - warknął i dość brutalnie usadził Shade na kanapie - Ty masz milczeć. Dobrze ci radzę. - pokiwała szybko głową i ukryła twarz w dłoniach. Jego lodowate spojrzenie nie stopniało ani trochę.
- Dobrze, że jesteś. Mam zabezpieczenie, gdyby próbował coś odwalić. - powiedział Harry i skrzyżował ręce na piersi.
- Scar, kochana - mój tato mówił do mnie z takim błaganiem w głosie... - Powiedz to, już.
- Ja...
- Scarleth.
- Daj jej mówić, Styles.
- Nie przeginaj...
- DOŚĆ! - krzyknęłam - I tak jest mi ciężko, nie pomagacie, tylko doprowadzacie mnie do szału.
- Przepraszam skarbie. - usta Hazzy na moim policzku mnie uspokoiły. Mój ojciec tylko westchnął. To był czas decyzji, chciałam mieć to z głowy.
- Więc...

*** Oczami Harry'eggo ***

- Zostaję z tobą, Harry. - miałem ochotę skakać po pokoju, pokazać środkowy palec jej ojcu i kazać mu wypierdalać z naszego życia, ale zanim zdążyłem choćby się uśmiechnąć, pokrzyżowała moje plany - Ale mam warunki. - zacisnąłem dłonie w pięści i spojrzałem na nią pozornie spokojnie.
- Jakie warunki, kochanie? - Styles, ogarnij tą złość w głosie, została z tobą, powinieneś się cieszyć, idioto.
-Mogę spotykać się z tatą kiedy będę chciała i nie masz prawa mi zabronić. - widziałem kpiący uśmieszek na twarzy Zayna i miałem ochotę mu przyjebać, ale nie chciałem być dla Scarleth taki, jak on dla Victorie. Nie chciałem, żeby moja malutka Scar bała się spojrzeć mi w oczy.
- Scarleth...
- Harry, proszę.
- Nie.
- Harry! - krzyknęła, a w jej oczach zobaczyłem łzy. Przymknąłem powieki. Wiedziałem, że muszę ustąpić.
- Dobrze, Doll. Wygrałaś - objąłem ją i głęboko oddychałem. Niepostrzeżenie drobny uśmiech wkradł się na moją twarz. Uwielbiam jej temperament.
- Skarbie, przecież możesz mieszkać u mnie...
- Tatuś, zdecydowałam już.
- Jesteś pewna? - Danell westchnął i rozłożył ramiona, w które Scarleth natychmiast wpadła. Wkurzyłem się.
- Jestem jeszcze potrzebny, Harry? - cichy pomruk Zayna wyrwał mnie z zamyślenia.
- Hm? Nie, jednak jest ok.  Przepraszam, że musiałeś się fatygować, myślałem, że coś mu odwali. - podałem Mulatowi rękę, po czym spojrzałem na drobną brunetkę i uśmiechnąłem się pocieszająco. Wiem, że będzie miała cholernie ciężko. - Mogę się do niej odezwać, Zayn? - chłopak niepewnie pokiwał głową i władczo przyciągnął Shade do swojego boku. - Pa, Victorie. - delikatnie uniosła kąciki ust i wyszła, nawet nie ośmielając się spojrzeć na Malika, który jak cień poszedł za nią.
Zostałem sam ze Scar i jej ojcem. Zapowiadała się miła, rodzinna pogawędka.

*** Oczami Scarleth ***
Jedliśmy kolację i pierwszy raz od wielu lat szczerze rozmawialiśmy. Mój tatuś naprawdę chciał zaskarbić sobie moją przychylność, zależało mu na mnie. Harry milczał, patrzył to na mnie, to na mojego ojca.
Wybiła 21.
- Będę lecieć, skarbie - mój tato wstał od stołu i pocałował mój policzek - Możemy spotkać się jutro, jeżeli chcesz. Zabiorę cię za miasto, pojedziemy do stadniny. Kiedyś tak lubiłaś jeździć konno... - uśmiechnęłam się na wspomnienie licznych zawodów, w których brałam udział, ale przede wszystkim na to, że pamiętał. Dawno temu to jeździectwo było dla mnie najważniejsze.
- Jasne, tato. - uśmiechnęłam go i odprowadziłam do drzwi.
- Dobranoc, Scarleth, Harry - spojrzał poważnie na chłopaka, który znikąd pojawił się za moimi plecami.
- Dobranoc. - Styles nigdy nie był taki poważny, jak w tej chwili.
- Pa, tatuś! - pocałowałam go w policzek i zamknęłam drzwi. Uśmiechnęłam się szeroko i poczułam nagłą
potrzebę przytulenia Hazzy, jednak gdy się obróciłam napotkałam na swojej drodze zielone tęczówki przesiąknięte furią. O kurwa.